Solivus Virel: Zamanın Akışı

-

Onlar buna Zamanın Akışı derdi.

Görsel akışlar, eğlence dalgaları, tatlı tatlı akan şarkılar, sonsuz sohbet zincirleri… Oyunlar, anlık ödüller, like’lar… Her şey dopamin için tasarlanmıştı. İnsanlar, saatlerin değil saniyelerin peşindeydi. Kimse zamanın nereye gittiğini sorgulamazdı, çünkü zamanı kaybetmek… en tatlı bağımlılıktı.

Benim adım Solivus. Unutmamak için sürekli tekrar etmeliydim.
Ya da sistemin bana verdiği kayıt: S-644-32B.
Bu “Servus Life Sector”da doğdum, burada büyüdüm. Herkes gibi sabahları Dozumu alır, Siteme’e bağlanırdım. Görmek istediklerini görürdüm. Beyaz duvarlar, temiz sokaklar, tok mideler. Ama o gün Dozum farklıydı. Belki üretim hatasından, belki bir arızadan… beynimdeki filtre çöktü.

Tekrar söylemem gerek bir Homo Servus’un her günü aynıdır.
Aynı saatlerde uyanır, aynı tatta beslenir, aynı dozda “dengeleyici” içerdik. O gün fark etmeden zinciri kırdım. Çünkü kesinlikle bir hata olmuştu.

Rutin besinimiz NutriSynth Noodle-Δ4 idi.
Ana bileşenleri:

  • Hydrocalmine → dopamin salınımını sabitler, duygu dalgalanmasını engellerdi.

  • Serotonex-β → sürekli düşük-orta seviyede mutluluk sağlardı.

  • LactaFerrol → kas yorgunluğunu bastırır, enerji üretimini düzenlerdi.

Ama o gün fabrikada üretim hatası olmuştu. Noodle-Δ4, yeni dağıtılmaya başlayan Servus Bind-X7 ilacıyla etkileşime girdi. Bind-X7, normalde tüm Homo Servus’ların aldığı “işlevsel kölelik” ilacıydı; beynin Prefrontal Algı Merkezinde (PAM) düşük seviyeli Glial İzolasyon yaratarak, kritik düşünmeyi fiziksel olarak engelliyordu.

Yanlışlık şuydu:
Bind-X7’nin Benzoferratin bileşeni, NutriSynth Noodle-Δ4’ün içinde fark edilmeden artmış IsoThiamid miktarıyla tepkimeye girdi. Sonuç:

  • Glial izolasyon çözülmeye başladı.

  • Nöronların miyelin kılıfı aniden iletkenlik kazandı.

  • Bastırılmış hafıza ağları yeniden aktifleşti.

Ve bir sabah uyandığımda… boşluk yoktu.
Gözlerimin önünde ilk kez Sistem’in duvarlarının arkasındaki çıplak, kirli, kanayan dünya vardı.

Duvarlar soyuldu.
Altından, çatlamış betonlar ve paslı demirler çıktı. Çocukların kahkahaları, açlığın boğuk sesine dönüştü. Gökyüzü bile rengi kaybetmişti; sararmış, tozlu bir kubbe. Sokağın köşesinde gördüğüm robot, insan iskeletinden yapılmış bir çerçeveye sahipti. Daha önce Sistem onu “temizlik robotu” olarak gösterirdi.

O an anladım. Burada yaşadığımız hayat, bir hapishaneydi. Ama gardiyanlarımız görünmezdi. Bizim gardiyanlarımız, beynimizin içindeydi.

Kaçmam gerekiyordu.
Servus Life Sector’ın sınırları, yüksek duvarlarla değil, görünmez bir ağ ile çevriliydi. Çıkışa yaklaştığında, Sistem zihinde sahte görüntüler üretirdi: sonsuz yollar, kaybolan rotalar, bitmeyen koridorlar içinde kaybolurdunuz. Ama o gün, arızalı zihnim bu illüzyonu kırabildi.

Dışarı çıktığımda gördüğüm dünya, bambaşkaydı:
Yanmış şehirler, dev robot fabrikaları, toprağı kömürleşmiş araziler. Ufukta yükselen cam kuleler vardı — Homo Dominus’un yaşadığı yerler. Pırıl pırıl, steril, ölümsüzlüğün kaleleri. Aramızda görünmez ama öldürücü bir mesafe vardı. Onlar gökyüzüne daha yakın yaşardı; biz, yerin çürüyen kabuğunda.

Ama en kötüsü…
Geriye dönüp Life Sector’a baktığımda, herkes hâlâ gülümsüyordu. Filtrelenmiş, yapay dünyalarında mutlu birer hayalet gibi yaşıyorlardı. Onlara gerçekleri gösteremezdim, çünkü görseler bile inanmazlardı.

Ben yalnızdım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dismenta1

-
       Gölgenin olayı, bilinçli farkındalığın dışına itilmesine rağmen  fazlasıyla var olmaya devam etmesidir. Söylediğiniz ne varsa, kendiniz hakkındaki görüşünüzün dışa vurulmuş halidir. Düştüğünüz o kuyuya diğer insanları da çekmeyi bırakın Yalnızsın, nefretle dolusun, bazı şeylerden utanıyor ve bunu dışarı vuruyorsun. Eğer içinizde 1 gram insanlık kaldıysa özür dilersiniz. Eğer o bile yoksa çenenizi kapatın ve düştüğünüz o iğrenç kuyuda çürümeye devam edin.     Dünyada türümüzün davranışlarını, yaptıklarını, yapacaklarını ve hissettiklerinden yola çıkarak yaratıkları mantıklarının nasıl işlediğini ve kendilerinin lehine nasıl işlemesi gerektiğini kontrol eden bir yapı var.     Aptalca.     Kahvenin ve kötü bir uykunun hediyesi olan ağzındaki kuruluk ile uyandı. Nemli boğucu bir havanın uzun süre devam ettiği bir gündü. Yağmur ve fırtınanın ağırlığı altında kararmış bir havanın varlığını sürdürdüğü bir cumartesiydi. Anlayacağınız...
Devamı
-
  Never apologize for being obsessed. Read all day. Work all night. Run for hours. Forget time exists. Be everywhere, but be a ghost. Turn off the world and create your own. Let craft become compulsion. Positive obsession is a gift, disguised as a curse. Eminim ki bu bir sonun başlangıcıdır.
Devamı

From past to just now( deminden şimdiye )

-
    Unutulmuş Adam için yeni bir gün. Unutulan İlah için kozmosun derinliklerindeki , donmuş kütüphanesinde ise başka bir ''an''dı. Unutulan İlah elindeki kitabı bıraktı ve önünde duran karanlık sayfalara yıldız ışığı kalemiyle şu cümleleri kazıdı.     ''Seni görüyorum Unutulmuş Adam, sen bana bir zamanlar iç ısıtan bir sıcaklık yayan bu kozmosun şimdilerde buz kesen derinliğinde, Unutulan olana, bir umut oldun. Sana bundan böyle Umut diye hitap edeceğim. Etrafındaki insanlar sana nasıl hitap eder bilemem ama benim için sen Umut'sun. Gerçek adın umurumda bile değil.''     ''Umurumda değil mi? Ne zamandır umursayabiliyorum ben??'' diye düşündü Unutulan. Sonra gümüşi kalemi tutan eline bakakaldı. '' Bir el mi?'' Şaşkındı. ''Ne zamandan beri elim var??'' diye sorguladı bir anlık zamanda. Elini havaya kaldırdı. Kalan anlarını harcadığı kütüphanesinin loş ışığında, insanların el diye adlandırdığı o mekanizma...
Devamı