Mental Protokol Günlüğü — Gözlem No:001

-

 

Mental Protokol Günlüğü — Gözlem No:001

Konu: Yüzeysel Kibarlık ve Altta Yatan Manipülasyon
Yer: Kadıköy–Üniversite hattı otobüsü
Zaman: 08:04, sabah serinliği hâlâ camlardan içeri sızıyor
Gözlemci: Von
İçsel Deney Laboratuvarı: Aktif

Von (iç ses):
İnsanlar sırayla biniyor otobüse. Çoğunun suratında o tanıdık, kuru nezaket maskesi. Göz göze gelmeden yer arıyorlar, gereğinden fazla tebessüm eden bir adam kadına yol veriyor. Kadın başıyla teşekkür ediyor ama gözlerinde gerilim saklı. Sanki bu jestin bir karşılık beklentisi taşıdığını seziyor.

Bu bir kural:
“Gerçek kibarlık, görünmezdir. Gözlerinin içinden taşmaz, gölgede kalır.”
Ama burada, her şey gösteriş üzerine. Her ‘lütfen’, her ‘buyurun’, gizli bir takasın başlangıcı gibi.

Ashvahel:
“Bak onlara Von. Gülümseyen dudakların ardında dişlerini gıcırdatanlar var. Yüzeyin hemen altında başlıyor çürüme. Sen hâlâ bu yaldızlı yalanlara kanıyor musun?”

Von:
Hayır. Artık değil.
Ama dikkat etmeliyim. Gözlemci olmak, hâkim olmak değil. Sadece izlemek. Çünkü burada hâkim olan… sensin, Ashvahel.

🔬 Gözlem:

Kadın 30’larında, şık giyimli. Adam, fazlaca konuşkan. Her cümlesinde bir iltifat gizli ama altında pasif-agresif bir sabırsızlık var. Kadın birkaç durak sonra başka bir yere oturuyor. Adam yüzüne geçici bir hayal kırıklığı maskesi takıyor. Bu bile planlı.

Ashvahel (fısıltı):
“İnsanlar kibar olmadıklarında daha dürüstler, Von. En azından dikenlerini açıkça gösteriyorlar. Ama bu... bu cilalı kibarlık... bana eski dövüşleri hatırlatıyor. Zırh gibi parlayan bir yalan, içi boş bir centilmenlik.”

Von:
Evet, buna “Yumuşak Zorbalık” diyebiliriz.
İzle ve not al. Her örüntü bir şifre.
Şifreleri çözdükçe Ashvahel’i sınırlamak mümkün olacak.
Ya da onunla ortak bir dil geliştirmek.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dismenta1

-
       Gölgenin olayı, bilinçli farkındalığın dışına itilmesine rağmen  fazlasıyla var olmaya devam etmesidir. Söylediğiniz ne varsa, kendiniz hakkındaki görüşünüzün dışa vurulmuş halidir. Düştüğünüz o kuyuya diğer insanları da çekmeyi bırakın Yalnızsın, nefretle dolusun, bazı şeylerden utanıyor ve bunu dışarı vuruyorsun. Eğer içinizde 1 gram insanlık kaldıysa özür dilersiniz. Eğer o bile yoksa çenenizi kapatın ve düştüğünüz o iğrenç kuyuda çürümeye devam edin.     Dünyada türümüzün davranışlarını, yaptıklarını, yapacaklarını ve hissettiklerinden yola çıkarak yaratıkları mantıklarının nasıl işlediğini ve kendilerinin lehine nasıl işlemesi gerektiğini kontrol eden bir yapı var.     Aptalca.     Kahvenin ve kötü bir uykunun hediyesi olan ağzındaki kuruluk ile uyandı. Nemli boğucu bir havanın uzun süre devam ettiği bir gündü. Yağmur ve fırtınanın ağırlığı altında kararmış bir havanın varlığını sürdürdüğü bir cumartesiydi. Anlayacağınız...
Devamı
-
  Never apologize for being obsessed. Read all day. Work all night. Run for hours. Forget time exists. Be everywhere, but be a ghost. Turn off the world and create your own. Let craft become compulsion. Positive obsession is a gift, disguised as a curse. Eminim ki bu bir sonun başlangıcıdır.
Devamı

From past to just now( deminden şimdiye )

-
    Unutulmuş Adam için yeni bir gün. Unutulan İlah için kozmosun derinliklerindeki , donmuş kütüphanesinde ise başka bir ''an''dı. Unutulan İlah elindeki kitabı bıraktı ve önünde duran karanlık sayfalara yıldız ışığı kalemiyle şu cümleleri kazıdı.     ''Seni görüyorum Unutulmuş Adam, sen bana bir zamanlar iç ısıtan bir sıcaklık yayan bu kozmosun şimdilerde buz kesen derinliğinde, Unutulan olana, bir umut oldun. Sana bundan böyle Umut diye hitap edeceğim. Etrafındaki insanlar sana nasıl hitap eder bilemem ama benim için sen Umut'sun. Gerçek adın umurumda bile değil.''     ''Umurumda değil mi? Ne zamandır umursayabiliyorum ben??'' diye düşündü Unutulan. Sonra gümüşi kalemi tutan eline bakakaldı. '' Bir el mi?'' Şaşkındı. ''Ne zamandan beri elim var??'' diye sorguladı bir anlık zamanda. Elini havaya kaldırdı. Kalan anlarını harcadığı kütüphanesinin loş ışığında, insanların el diye adlandırdığı o mekanizma...
Devamı