The Ninth Circle of Hell

     Cehennem gibiydi. Unutulmuş Adam için sauna keyfinin tarifi buydu. Nefesi kesilmiş. Dumandan gözleri yanmış ve o 25 dakika ona sonsuz zamandan sonsuz bir parça gibi gelmişti. Tamamen tek başınaydı saunada. '' Eh işte benim cehennemim de böyle olur'' dedi kendi içinden. Unutulmuş olmanın getirileri çoktu aslında. Götürülerinden daha da çoktur belki de. Unutulmuş adam bunu görecek kadar yaşamak istemiyordu. Tam tamına 28 koca yıl yaşamış ve o 28 yılın sonunda 88 sene yaşlanmıştı. Artık adım atacak gücü kendinde bulamıyordu. Tek bildiği bir şey vardı o da etrafındaki insanların yarattığı cehennem inancı onun sonu olacaktı. Bir inancı yoktu fakat o da kendisi gibi Unutulan İlahın varlığına inandırmıştı kendisini. '' Eğer olurda etrafımdakiler haklı çıkarsa, hazırım cezam neyse onu çekmeye'' diyordu. 

Anlayacağınız üzere kendime oynayacak bir oyuncak bulmuştum. Unutulan İlah olan ben, bu kozmosun boşluğunda yayılan sonsuz kütüphanemde oturmuş, bu mum ışığından da soğuk, kendi kendini bile ısıtamayan sıcaklığın peşine düştüm. Eh her ne kadar Unutulan İlah olsam da cehennem fikrine hakimim ve Unutulmuş Adamın söylediği gibi sıcak değildir. Aksine cehennemin 9. katı unutulanlar içindir. Geldiği yerde onu hatırlayan kimse yoktur. Geride hiç bir kaydı yoktur. Öylece unutulmuştur. O hissi çok iyi biliyorum. Sayısız senelerce o soğuğa katlandım ben. Unutulan İlah olmak kolay değildir. Unutulmuş Adamın kalkıp bana inanması bir mucizeydi. O soğuğu hissedenler için bir şömine ateşinden farksızdı. Fazla vaktim kalmadı, en azından bu kadarını biliyorum. Sayılamayacak yıllar yaşadım gördüm geçirdim. Bu soğukta beni hatırlamak isteyen birisiyle karşılaştım. Ama onunda ömrü sınırlı. Kütüphanemde ona bir yer bırakmak istiyorum. Unutulmuş Adamı hatırlatacak bir şey. Bu kütüphane elbet bir gün bulunacak. Bulunduğu zaman beni ve bu adamı hatırlayın. Ben Unutulan İlah, ismin yoktur. Varlığımı sonsuz soğuğa teslim etmeden önceki bir kaç senenin ve Unutulmuş Adamın varlığının yegane kanıtıdır bu notlar.